Uitstelgedrag
Mijn studentenkamer was altijd op z’n schoonst op het moment dat ik tentamenweken had. En niet zo maar schoon. Ik had de tijd genomen om alle producten in mijn koelkast op voedselcategorie te sorteren, mijn boeken op alfabetische volgorde te zetten en alle toilet en make-up artikelen in de badkamer stonden met de labels naar voren. Alles om maar niet te hoeven beginnen met leren. Ook nu ik een grote meid ben, moet ik bekennen dat ik nog steeds last heb van uitstelgedrag.
Uitstelgedrag komt in mijn geval vaak voor. Meestal als ik iets moet gaan doen waar ik absoluut geen zin in heb, of omdat ik simpelweg niet weet waar ik moet beginnen. Toen ik in de laatste maand van mijn scriptie deadline terecht kwam, vond ik het een goed idee om een hele boekenreeks uit te lezen. Waardoor mijn scriptie deadline in de war kwam. Maar ook als ik de was moet ophangen, vind ik het een goed idee om m’n Pinterest borden bij te werken. Alles, behalve hetgeen wat ik eigenlijk moet doen, is op zo’n moment veel belangrijker en interessanter.
Sinds vorig jaar ben ik begonnen met sporten. Niet omdat ik dat zo leuk vind, maar omdat het een noodzaak was. Ik was behoorlijk aangekomen en zat niet meer lekker in mijn vel. Maar mezelf overtuigen/dwingen om naar de sportschool te gaan is bepaald geen makkelijke opgave. Ik verzin van alles om maar niet te hoeven gaan. Ik ben moe, ik heb honger, ik ben ongesteld, ik heb nog spierpijn, ik wil chips, ik heb een kut dag gehad op werk, ik wil een Harry Potter marathon houden en dat is toch ook sport?
Maar ook met leuke dingen kan ik de neiging hebben om dingen tot het laatste moment uit te stellen. Zoals het plannen van mijn aankomende reis naar West-Canada. Want waar moet ik beginnen? Welke plekken willen we zien? Welke hotels zitten daar in de buurt? Omdat ik al moe word van de gedachte van al het uitzoekwerk, kap ik ermee. Vervolgens raak ik 1,5 week voordat we weggaan totaal in paniek omdat de reis nog niet gepland is. Want als ik iets niet gepland heb, dan krijg ik daar ook rillingen van.
En elke keer weer denk ik, hoe heeft het zo ver kunnen komen? Waarom laat ik het zo ver komen. Waarom doe ik dit mezelf aan. Het veroorzaakt zoveel stress en intense haatgevoelens. Ik word er alles behalve beter en gelukkig van. Les voor mezelf, van uitstelgedrag komt STRESS.